یکی از شاگردان شیخ رجبعلی خیاط نقل می کند كه:

یك روز با تاكسی میرفتم،

نابینایی را دیدم كه در انتظار كمك كسی،

كنار خیابان ایستاده است،

بلافاصله ایستادم و به او گفتم:

كجا میخواھی بروی؟

گفت: میخواھم بروم آن طرف خیابان.

گفتم: بعد از آن كجا میروی؟

گفت: دیگر مزاحم نمیشوم؛

با اصرارِ من مقصدش را گفت،

سوارش كردم و او را به مقصد رساندم.

فردا صبح خدمت شیخ رسیدم،

بدون مقدمه گفت

آن كوری كه سوارش كردی و

به منزل رساندی جریانش چه بود؟!

داستان را گفتم،

گفتند: از دیروز كه این عمل را انجام دادی،

خداوند متعال نوری بر تو تابانده است که در برزخ می درخشد